Παραγωγές – Ομάδα – Δημοσιεύματα: Συνεντεύξεις: Συνέντευξη Καθημερινή Χενκ – Επικοινωνία

Πηγή: Καθημερινή, 2 Νοεμβρίου 2000

Γιώτα Μυρτσιώτη

Τ Ο Ν Γ Ν Ω Ρ Ι Ζ Ε Τ Ε ; Η γοητεία της σκηνής πίσω από τους ρόλους και πέρα από τα σύνορα

Το όνομά του: Χενκ βαν Λούνεν. Φιγουράρει σε προγράμματα θεατρικών παραστάσεων, ανάμεσα στα ονόματα Ελλήνων συντελεστών. Πού τον συναντάμε αυτήν την περίοδο: Στη Θεσσαλονίκη. Σκηνογραφεί δύο έργα του Ρώσου συγγραφέα Δανιήλ Χαρμς, τη «Γριά» που ανεβάζει το Κ.Θ.Β.Ε. και «΄Ενα ταξίδι στη Βραζιλία» το οποίο εγκαινιάζει (10/11) την έναρξη του Δημοτικού Θιάσου Σταυρούπολης «Θεατρικό Εργοτάξιο». Ηθοποιός, σκηνογράφος, σκηνοθέτης: Για το Ολλανδό ηθοποιό το πέρασμα στη σκηηνογραφία και τη σκηνοθεσία ήταν μια φυσική εξέλιξη. Επί δέκα χρόνια ενσάρκωνε ρόλους στο σανίδι αλλά η βαθιά αίσθηση θεατρικότητας, είτε πρόκειται για το χώρο είτε για το χρόνο, τον οδήγησαν να προσεγγίσει τη σκηνή πίσω από τους ρόλους. Το ερέθισμα: Ως ηθοποιός ήθελε να ξέρει τι είναι αυτό που δρα, τι σημαίνει ο χώρος στον οποίο κινείται, πώς ταιριάζει με τη μουσική και τα φώτα. Υπηρετεί: «Το θέατρο της ποιητικής μαγείας», κατά τον δάσκαλο μαριονετιστα Φάικε Μπόσμα. Η ιδιαιτερότητά του: Σκηνογραφεί ή σκηνοθετεί από κοινού με τους συντελεστές. Στην εξελικτική πορεία χτίζουν το σενάριο της παράστασης. Είναι κι αυτό μια προσέγγιση της Θεατρκότητας να ξεκινάς από τις δράσεις για να φθάσεις στην ουσία, στο νόημα της παράστασης». Το αποτέλεσμα: Η συλλογική δουλειά μεταξύ σκηνογράφου, σκηνοθέτη, ηθοποιών, τεχνικών και φωτιστών δημιουργεί σφιχτή δομή στην παράσταση, χωρίς κενά και παραλείψεις. Το αποτέλεσμα είναι η συνισταμένη όλων αυτών που υπηρετούν την τέχνη του θεάτρου κι έχουν ως στόχο το αόρατο να γίνει ορατό. Η συνταγή: Να «δέσει η μαγιονέζα» ανάμεσα στους συντελεστές και στη δοσολογία της δουλειάς τους. Πώς γεννήθηκε η ιδέα: Στο Στούντιο Χίντερικ (Ιδρυτής ο Χίντερικ ντε Γκροτ) του ΄Αμστερνταμ, η οποία ξεκίνησε το 1982 και λειτούργησε ως το 1997. Η δεκαπεντάχρονη πορεία του απέφερε δέκα περίπου παραστάσεις: Το «Τζάμι», το «Τρένο», τη «Βροχή», «Τον κύριο Σολεγιάντερ» (παίχτηκε στην Αθήνα το 1986) κ.α.

Η Ελλάδα στη ζωή του: Μπήκε το 1985 με το έργο «Η άκρη του πεζοδρομίου» του Στούντιο Χίντερικ που ανέβηκε στο θέατρο Αβέρωφ, όταν η Αθήνα ήταν η πρώτη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Ο Χενκ βαν Λούνεν στην Ελλάδα: Στην παράσταση «7 επί Θήβας» (1994) του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας σε σκηνοθεσία Νίκου Αρμάου, όπου έβαλε την πινελιά του με 40 στρατιώτες – κούκλες στη σκηνογραφία του Απόστολου Βέττα. Σκηνογραφία και χορογραφία στην παράσταση του Δημοτικού Θεάτρου Χίου «Ερωτόκριτος» σε σκηνοθεσία Γιώργου Μπινιάρη. Σεμινάρια στο εργαστήρι θεατρικής αγωγής του δήμου Σταυρούπολης Θεσσαλονίκης με τον Φάικε Μπόσμα για την εμψύχωση θέατρου κούκλας (2000). Παραστάσεις με την «Τελευταία παράσταση» στη φετινή θεατρική Ανοιξη της Πειραματική Σκηνής της Τέχνης. Η Ελλάδα στην Ολλανδία: Συνεργασία με τους Νίκο Αρμάο σκηνοθέτη, Απόστολο Βέττα σκηνογράφο και Ηρακλή Πασχαλίδη μουσικό, σε τρεις παραγωγές του «Φιγκούρεν Τεάτερ Φάικε Μπόσμα»: «΄Ενα ειδύλλιο σε πολλές διαστάσεις» (1989 την ίδια χρονιά ανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο), «Εικόνες από την ποίηση του Λόρκα» (1992) που παίχτηκε στο Βαφοπούλειο Θεσσαλονίκης, «Τριστάνος» (1994 ) «Οι κούκλες χορεύουν» (1996). Κοινό στοιχείο εκτός του συγγραφέα: Η σκηνοθέτις Ισαβέλλα Μαρτζοπούλου, με την οποία συνεργάζεται το τελευταίο διάστημα. Τους ένωσαν οι εκλεκτικές συγγένειες στην τέχνη και το «σύμπαν του Δανιήλ Χαρμς ένας σκεπτόμενος διανοούμενος που μιλάει με την καρδιά του για καθημερινές καταστάσεις στη Ρωσία της εποχής του». Σκηνογραφία στην Ελλάδα; Η γλώσσα του θεάτρου είναι κοινή. Σταθμός: Οι αποχαιρετιστήριες, τόσο για τον Ολλανδό μαριονετίστα Φάικε Μπόσμα που αποσύρεται από τη σκηνή έπειτα από 55 χρόνια όσο και για τον Χενκ βαν Λούνεν, παραστάσεις της «Τελευταίας παράστασης » στο Χονγκ Κόνγκ τα Χριστούγεννα. Το επόμενο βήμα: ΄Ενας κύκλος κλείνει. Επιστροφή σε ρόλους, ως ηθοποιός, έως τον επόμενο ... «ρόλο».